Warm, warmer, warmst.

Dag lieve allemaal!

Afgelopen twee weken waren denk ik de mooiste twee weken die ik hier heb gehad. Ik heb weer veel gedaan, gezien en genoten van spontane acties en dromen die zijn uitgekomen.
Ik probeer zoveel mogelijk om alles eruit te halen wat er in zit, zodat als ik straks terug naar Nederland ga, ik echt het idee heb dat ik het eiland van boven naar beneden, van links naar rechts, en ondersteboven op mijn duimpje ken.
Het nadeel van dat je alles graag wilt zien is dat het vaak ook wel wat kost. Zo kreeg ik gisteren voor het eerst een zenuwinzinking toen ik bij de pinautomaat stond, en drie keer opnieuw een minder bedrag moest intoetsen voordat ik kon pinnen. Tja, op een gegeven moment is het natuurlijk gewoon op. En zonder inkomen of stagevergoeding moet ik vanaf nu dan toch echt een beetje op mijn centjes gaan letten!

Ik was gebleven bij twee weken geleden op de dinsdag, de dag van de bingo. Deze keer was ik niet zoveel in de prijzen gevallen, maarja, doordat Marit nu ervandoor is bestond het dynamisch trio natuurlijk ook niet meer. Suus en ik moeten het vanaf nu alleen doen.
Maar we konden Marit ook weer niet teleurstellen, dus hebben we toch ons best gedaan. We hebben een gratis taxiritje gewonnen bij MaxiTaxi.

De volgende ochtend heb ik weer lekker hardgelopen. Inmiddels weten de verkopers van de fruitmarkt dat ik elke dinsdag of woensdag langs kom, en geven ze me een high-five als ik weer de benen uit mijn lijf aan het rennen ben, of doen ze net of ze een stukje met me meelopen. Wat ze uiteraard niet echt zullen doen, want alsof Antillianen gaan HARD lopen... Ik heb het in ieder geval nog niet meegemaakt.
Daarna was het op stage de dag van de Hollandse spelletjes. Ik had deze middag samen met Ylva georganiseerd, en hebben we geprobeerd er een leuke dag van te maken voor de klas van mij en de klas van Ylva. Aangezien de meeste docenten al vakantie hadden, heeft Suus ons heel lief geholpen die dag! Van spijkerpoepen tot koekhappen tot estafette, het was er allemaal. Volgens ons vonden de kinderen het wel leuk en de meeste deden ook gezellig mee. Toch waren er een aantal kinderen die het voor de groep moesten verpesten, waardoor er sommige spelletjes niet gedaan konden worden. Maar goed, we hadden ons best gedaan!

's Avonds heb ik ongeveer het hele huis bij elkaar geschreeuwd van de schrik: ik stond rustig in mijn badkamertje mijn gezicht schoon te maken en het hele ritueeltje. Er brandde alleen licht in mijn badkamer, en ik had de deur open maar in mijn kamer was het licht uit, waardoor het dus achter mij donker was. Toen ik op een gegeven moment in de spiegel keek, zag ik daar iemand doodstil achter mij staan! Onze lieve SUUS vond het namelijk nodig om daar zo'n paar minuten te blijven staan om te wachten tot ik klaar was, zonder iets te zeggen of geluid te maken. Ik heb van de schrik echt zo hard gegild, en toen ik het slot van Iloon haar kamer hoorde omdraaien dacht ik dat ik haar had wakker gemaakt. Toen ik Suus zo'n beetje bont en blauw heb geslagen en zo'n beetje honderd keer heb gezegd dat ze dat echt nooit meer moet doen, liepen we naar de gang om te kijken of Iloon daar inmiddels stond. Iloon was gelukkig nog wakker, maar vroeg zich af of ik ook kakkerlakken had gevonden in mijn kamer doordat ik zo aan het gillen was, omdat zij namelijk wel een kakkerlak in haar kamer had. Toen we even later bij haar gingen kijken, lag ze daar op de grond met een zaklamp onder haar kastjes te gluren of ze nog een spoor van de kakkerlak kon vinden. Het was echt een hilarisch beeld. Toen we dachten dat we de kakkerlakken weer te baas waren, ben ik met nog een paar hartkloppingen in mijn keel maar proberen te gaan slapen.

De volgende ochtend ging mijn wekker om 6 uur, omdat ik om half 8 op stage moest zijn. Het begin van het vakantieplan was begonnen. De ochtend begon met de mondhygiëniste en ik kon om 1 uur weer naar huis met de informatie over hoe ik precies mijn tanden moest poetsen. Li heeft me toen opgehaald en we zijn regelrecht naar het strand gegaan. Aan het eind van de middag liepen we over de pier, en zagen we jetski's staan. Ik zei dat ik dat eigenlijk op Sint Maarten al wilde doen, maar dat het er toen niet van is gekomen. Nog geen 10 minuten later zaten Li en ik samen op een jetski. Omdat we allebei steeds wisselden van plek, hebben we eigenlijk vooral lopen gillen van angst om in de zee te vallen, en hebben we vooral heel veel gelachen. Toen we weer veilig op het land stonden en het zoute water uit onze ogen probeerden te krijgen, zijn we weer richting huis gegaan, met weer een ervaring rijker!
En toen we thuis aankwamen was daar het volgende vriendinnetje van Suus aangekomen: Hella!
's Avonds was het tijd voor De Tijd en Bermuda. Over die avond zal ik niet teveel uitweiden, maar had ik de volgende dag voor het eerst hier op het eiland een dikke vette kater. Gelukkig was het Goede Vrijdag (ook wel Brakke Vrijdag), en hebben we onze zonden weer kunnen overdenken op Cas Abou. De full moon party heb ik die avond dan ook maar eventjes overgeslagen, om de volgende dag weer fris en fruitig op te kunnen staan om met Iloon naar de dokter te gaan!
De dokter was alleen nog niet zo fris en fruitig om half 10, dus moesten we om 11 uur weer terug. Het was een goede Nederlandse dokter, dus als ik ooit in een zee-egel ga staan of word geprikt door één of ander tropisch beest, weet ik ook gelijk weer waar ik heen moet gaan.
Daarna zijn we even langs de wasserette gereden, en zijn we met Li vervolgens naar het Sea Aquarium gegaan om te reserveren voor, jawel, het zwemmen met dolfijnen! Die dag is ook Rick uit Nederland aangekomen met zijn schoonfamilie, en aangezien ik al in Nederland met hem had afgesproken om te wachten om met dolfijnen te zwemmen tot hij er is, heb ik dat dus eventjes geregeld (nadat ik nog een keer terug moest rijden omdat ik mijn ID vergeten was...).

Zaterdagavond was het Spring Break bij Bermuda. Maar niet iedereen had zin in de Spring Break, waardoor er toen we aankwamen bizar weinig mensen waren. Aan de vuurspuwers, atleten en de DJ die heel goed draaide heeft het niet gelegen, maar er scheen nog een ander goed feestje te zijn, die we even gemist hadden. Ik vond het niet heel erg om het niet zo laat te maken, want de volgende ochtend moesten we paraat staan voor het paasontbijt!
Iloon en Li hebben verse broodjes gehaald, terwijl Hella en ik de tafel mooi aan het maken waren. We hadden twee tafels in de gang gezet, zodat we met zijn allen konden eten. Zo zaten we even later te genieten van verse jus, broodjes, eitjes en paasstolletjes.
Clau, mijn lieve zusje had nog even een fotootje gestuurd van de paasgedekte tafel van het thuisfront, met maar drie bordjes. Het zag er wel een beetje gek uit, maar ik kan in ieder geval zeggen dat onze tafel er niet onder aan deed!
Verder weer gehangen op het strand, het zal jullie de neus wel uitkomen inmiddels om het te lezen, maarja het hoort hier zo ongeveer bij ons weekend, dus soms heb ik nou eenmaal niet meer te vertellen dan dat! Maar.. 's avonds was het tijd voor Wet & Wild. En niet zomaar een Wet & Wild. Het werd een Wet & Wild met Rick en Nils! Na 2,5 maand mocht ik Rick weer een dikke knuffel geven en was het wel gek om hem hier te zien, maar gelijk weer gelachen en ook wel weer vooral om hem gelachen. Hij kwam namelijk niet op gewone slippers aan, maar op badslippers. Jullie Leidse vriendjes zullen begrijpen dat ik hem wel weer even op zijn kop heb gegeven dat hij dat echt niet kon aandoen, maar dat het wel weer een heerlijk typische Rick actie is en ik wel weer in een deuk om hem heb gelegen.

Ook tweede Paasdag hebben we er een leuke dag van gemaakt. We zijn met Iloon, Li en Suus wezen zeilen! Of nouja, met Suus.. die is wel meegegaan maar vond het bij het zien van het kleine zeilbootje toch een minder goed idee om ook aan boord te gaan.
We hebben gezeild op het Spaanse Water. En ja, ik mag inderdaad zeggen dat WE hebben gezeild, want ook ik heb de handen uit de mouwen gestoken en heb aan de touwen getrokken als een echte zeilster, samen met Li. Toen ik ook nog eventjes met mijn onervaren handjes aan het stuur mocht zitten, was het feest natuurlijk weer helemaal compleet! Op de terugweg werd ik toch een beetje misselijk van dat geschommel, en was ik dubbel zo blij om Suusje weer te mogen zien, die heel lief zo'n 2,5 uur op ons gewacht had.
De volgende ochtend ben ik weer met mijn hardloopmaat Jaap begonnen aan onze work-out. Omdat het hier steeds warmer wordt, en het verschil met de week daarvoor echt heel groot was, vonden we het na 20 minuten wel mooi geweest! Het was veel te benauwd, en gaan de volgende keer dan ook maar een uurtje eerder...
Na twee keer hebben uitgepuft konden we gelijk door (nog met rode hoofden en bezwete lijven) om te helpen met Li om de auto aan te duwen. We hadden namelijk weer autopech! De auto startte niet meer, de accu scheen helemaal op zijn eindje te zitten. Toen Li en Jaap de auto duwden en ik achter het stuur zat, wat natuurlijk weer een prachtig beeld heeft geschept voor de bewoners uit de straat, hebben de bouwvakkers ons uiteindelijk geholpen om het toch maar te proberen met startkabels. Nog geen twee tellen later kwam er weer geluid (mijn CD van Ben Saunders) uit de auto en startte de motor weer!
Inmiddels weten Li en ik al zoveel over auto's dat we straks alles helemaal zelf kunnen!

En ja... om weer even terug te komen op die bouwvakkers.. Die hebben ons niet heel vrolijk gemaakt die week. Om 7 uur werden we zo'n beetje ons bed uitgetrild, omdat ze letterlijk VOOR onze mooie roze villa het nodig vonden om te gaan bouwvakkeren. Het is niet alleen vervelend dat je elke keer weer een hartverzakking oploopt als zo'n trilboor de grond ingaat, maar ook om het huis überhaupt uit te komen. We durfden natuurlijk niet meer gezellig te kletsen met de deuren open, omdat je dan zo'n 6 paar ogen op je gericht krijgt. Gelukkig duurde het niet langer dan een paar dagen, en was het wonder boven wonder weer snel dichtgemaakt, al moet je natuurlijk niet vragen hoe!
Op stage ging het vakantieplan weer verder, waarbij het programmaboekje daarvan er heel mooi, netjes en goed georganiseerd uitziet. De uitvoering daarvan is alleen een tweede. Zo'n beetje niets loopt op schema, zoals dat ik er bijvoorbeeld om half 8 moet zijn, en om kwart over 10 pas een presentatie komt, waarbij ik ongeveer de enige ben die me daaraan ergert, met de gedachte dat ik me nog wel een paar keer had kunnen omdraaien in bed! Oja, ik ben nog steeds in de Antillen...

Donderdagochtend was het dan zover: zwemmen met dolfijnen!!! Om half 8 's ochtends stond de familie Van der Sman samen met Rick voor mijn deur. We konden gaan! Toen we daar aankwamen hebben we onszelf ingecheckt, en was ik zo hyper dat ik eerst nog zo'n vier keer naar de toilet ben gerend. Eindelijk was het zover. Tot zover ik me kan herinneren had ik nog nooit met flippers aan gezwommen, dus dat was nog leuk. Toen we eenmaal in het bassin lagen, heb ik toch echt eerst nog moeten uitvogelen hoe ik normaal kon blijven zwemmen zonder er als een volslagen idioot uit te zien. Wat ik dus alsnog wel deed.
We hadden heel erg geluk, want we zaten maar met zijn vieren in een groep. Nog meer geluk, want de andere twee waren Anneloes & haar zusje! En tot slot hadden we ook nog maar liefst vier dolfijnen, wat niet gebruikelijk is, waardoor ik me echt een soort V.I.P'er voelde. Met publiek op de achtergrond die foto's van ons probeerde te maken, voelde ik me als een vis in het water met die lieve beestjes. We hebben gelachen om de kunstjes. Omdat niemand de dolfijn durfde nat te spetteren, ging ik de uitdaging aan en spetterde ik hem nat, waarna ik natuurlijk de volle laag terugkreeg. We hebben nog rondjes gedraaid, gezongen, een kusje gekregen, handjes gegeven en aan twee dolfijnen wezen hangen waardoor we door het water vlogen. Het was zo leuuuuuuuk!
Om het af te maken kregen we ook nog eens alle foto's gratis mee, omdat Milou de fotografe was en ik die weer kende!
Toen we ons hadden omgekleed zijn we nog even het Sea Aquarium ingedoken, en hebben we nog een kleine show van de dolfijnen gekregen.

Na deze heerlijke ochtend moest ik gelijk door naar stage, waar ik de hele dag nog aan het nagenieten was.
Vrijdagavond zijn we uit eten geweest met Rick, Jens, Nils, Iloon en Li, waarbij Jarvey en Koen even later ook zijn aangeschoven. We konden daar gelijk blijven voor de live disco avond op Cabana. Het was een leuke avond en na afloop heb ik nog even een kaassoufléetje gebakken voor Koen en Nils.
Zaterdagavond ben ik naar Sun Reef Village gegaan, waar Rick en de familie verblijft. Ik heb genoten van de mooie zonsondergang, de heerlijke barbecue, de lichtgevende kwallen in de zee, de sterren in de hemel, de vuurvliegjes en de gezelligheid van de jongens!

Zondagochtend, de wekker om 6 uur. Het volgende avontuur stond ons te wachten. Met Erik, Iloon, Li, Rick, Jens en Nils zijn we begonnen aan de klim naar de Christoffelberg! Waarom zo vroeg? Omdat het anders niet te doen is om die berg op te komen. Het is namelijk niet gewoon een berg oplopen, nee, het is echt klimmen. Vooral het laatste stuk kwamen er veel bloed, zweet en tranen bij kijken maar we hebben het allemaal gered! Onze shirts en broekjes konden we inmiddels al uitwringen, maar we moesten natuurlijk ook de berg weer af....
Nadat ik nog even eng had gedaan om echt op het hoogste punt te komen door op een paal te gaan zitten, waarbij twee meiden hun hart hebben vastgehouden omdat ze dachten dat ik zou vallen, zijn we aan de afdaling begonnen. Pffff, dat was nog zwaarder dan de klim! Met trillende beentjes, het laatste water en een paar schrammen verder zijn we heelhuids aangekomen, en was het eerste wat we nodig hadden: de verkoelende zee!
Ik heb toen voor het eerst gesnorkeld, ik durfde eigenlijk niet door mijn vervelende oren, maar ik heb het toch maar gedaan! Tot nu toe heb ik er nog geen last van gekregen, dus het is zeker voor herhaling vatbaar! Ik wist niet dat het zo mooi onder water was, met al die mooie vissen die je ziet! Pap, mam en Clau zullen dit stukje denk ik nog wel een paar keer moeten lezen om het echt te laten doordringen. JA met mijn angst voor vissen vind ik snorkelen ECHT leuk!

Het is nu één dag later, en je begrijpt: mijn spieren stribbelen bij elke stap, zit of welke beweging dan ook nogal tegen, en herinneren me dan ook aan de prestatie die ik gister geleverd heb. Ik zie er het positieve dan maar weer van in, dat we dat toch maar weer mooi gefixt hebben!
Vandaag is dan ook weer de start van een nieuwe, normale week. Of nouja, normaal is het hier nooit, maar in ieder geval weer een volle stageweek.
Ik kijk nu al uit naar het weekend, maar al helemaal naar het volgende weekend waar papa, mama en Clau komen!!

AYO! x