Hit the road, Jack!

Dag lieve Nederlandertjes! Twee weken geleden alweer dat ik mijn laatste blog schreef. Het lijkt wel gisteren, de tijd gaat zo verschrikkelijk snel hier. Maart loopt ook alweer rustig op zijn einde, ik vind het maar angstaanjagend, de tijd.

Ondanks dat de tijd zich bezighoudt met een enorme sprint, is er wel weer genoeg om te vertellen. Het is dan ook weer een lang verhaal geworden, dus pak de popcorn er maar bij.
Ik begin met twee weken geleden op vrijdag.
Ik had die dag een workshop van stage, wat ergens anders plaatsvond dan mijn stage zelf. Ik had de workshop 'neuropsychologie' gekozen, omdat dat me wel interessant leek. Blij dat ik dat had gedaan, het was echt super leuk en heb weer wat geleerd!
Diezelfde avond, nadat Suus, Marit en ik heerlijk hadden gegeten en we nog een beetje aan het uitbuiken waren, hoorde ik opeens geklop op ons huisje met daarbij mijn naam geroepen. Kelly, is Kelly thuis? Dus ik doe de deur open, staat ons buurmeisje daar met een envelop in haar hand. Wat bleek, er was post voor mij! Mijn eerste post, wat leuk! Ik maakte de envelop open... was het de Peanuts! De Peanuts is het blaadje van mijn vorige stage, wat eens in de zoveel maanden uitkomt. Echt zo leuk dat ze aan mij hebben gedacht en dat gewoon naar Curaçao hebben opgestuurd! En ik had weer wat te lezen over mijn lieve kindjes van de Walnoot. Ik weet niet of jullie het lezen, maar bij deze alsnog: Linda, Daniëlle & Mies, bedankt!!!

Die avond was het dan eindelijk zover: de Full Moon Party op Kokomo! Voordat we daarheen gingen, haalden we Koen op. Ik heb zijn huisje even gezien, en ben verliefd geworden. Het staat in Blue Bay, en WAUW wat een prachthuis op een geweldige locatie! Het enige wat je hoorde was de zee. Ik ben in de hangmat gaan liggen en ik had daar nog wel de hele avond kunnen vertoeven. Maar hee, we moesten naar HET feest van de maand gaan! Daar aangekomen bleek het toch wat minder dan verwacht. De DJ had denk ik zijn dag niet, of hij kon het gewoon niet. Het was in ieder geval veel minder dan onze verwachtingen!
De volgende (weer bewolkte) dag hebben wij ons niks aangetrokken van het weer en zijn we naar Jan Thiel gegaan. Het is nu al twee weken bewolkt en dat zijn we inmiddels best wel zat. Doordeweeks kan de zon nog wel eens gaan schijnen, maar daar hebben we natuurlijk niet zoveel aan. Maar, eenmaal op Jan Thiel mochten we genieten van iets moois dat voorbij kwam: dolfijnen! Opeens kwamen alle luie vakantiegangers/stagiaires etc. uit hun strandbedje omhoog met camera's tevoorschijn. We hoefden niet lang te twijfelen over wat er aan de hand was. Er waren echt een stuk of 6 dolfijnen in de zee. Echt heel gaaf om dat gewoon te zien vanaf je strandlaken!
's Avonds hebben Marit, Suus en ik echt té lekker gegeten bij Mambo, met als afsluiter een heerlijke cocktail op de loungebank.

Toen het er zondagochtend er weer niet al te best uitzag, zijn Suus, Marit en ik er op uit gegaan. We zijn naar Shete Boka geweest, wat staat voor 'zeven inhammen'. Tegen deze inhammen kletste de zee zo hoog en mooi op, het was echt een plaatje. We zijn naar de vier inhammen geweest die op de route lagen, hier moesten we met de auto steeds naartoe. Onze nieuwe auto heeft Marit de naam Jack gegeven, helemaal in het thema van die dag: Hit the road Jack! Daar was geen speld tussen te krijgen, want toen ik reed leek het net een jeepsafari, met al die gaten in de weg, bomen die de weg versperden en steile hellingen. Die naam deed dus wel eer aan onze nieuwe auto.
Nadat we nog door de bushbush zijn gelopen en we een paar 'krabslakken' (gekleurde slakken met pootjes, de naam heeft Suus bedacht) zijn tegengekomen hebben we een eind gemaakt aan deze heerlijke dag!

De maandag daarna werd er voor ons gekookt door Jaap. Hij is daarna ook nog eens gaan helpen afwassen, nou, ik wist niet wat ik meemaakte! Een man die kookt en helpt met afwassen.
Dinsdagavond ben ik hier voor het eerst naar de film gegaan bij Mambo. De film wordt op een groot scherm afgespeeld, terwijl wij onder de sterrenhemel op een strandbedje liggen. Dit is elke dinsdag, helaas was het deze keer tijd voor New Kids Turbo. Nooit gedacht dat ik die ooit nog zou gaan zien, want ik vind dat echt vreselijk. Maargoed, als je onder de sterren ligt, vergeet je dat al snel en ik heb zelfs een paar keer moeten lachen.

Woensdagavond was het Marit haar laatste avondje helaas. Na twee weken hier gelogeerd te hebben, en ze daarbij een stukje van haarzelf heeft achter gelaten in ons roze huisje door het de naam te geven 'huisje puur genot', was haar vakantie tot einde. Het leek alsof ik 'Mi Marit' al veel langer kende dan die twee weken, dus ik vond het echt jammer dat ze weer terug naar Nederland ging! Inmiddels is de rust dus weer wedergekeerd, en bestaat ons huisje weer uit de vier vaste bewoonsters. Als er toevallig iemand mij nog wil komen opzoeken en bij mij wil slapen, heb ik uit betrouwbare bron gehoord dat je even op www.kras.nl moeten kijken, omdat het in april goedkoper schijnt te zijn! Nou heb ik het zelf even opgezocht, en er is inderdaad een vliegreis voor maar 425 euro. Maar ook in mei en juni is het maar tot 525 euro! Dat is dan voor 9, 16 of 23 dagen. Al wil ik niet iemand voor 23 dagen bij me in de kamer hebben hoor, dat wordt me wel een beetje teveel van het goeie haha! Maar ik denk, ik meld het maar even.

Om eventjes verder te vertellen: donderdagochtend heb ik afscheid van Marit genomen, en hebben Suus, Li en ik die avond maar even ons verdriet weggedronken bij De Tijd. Ik wilde eigenlijk op tijd weer naar huis, maar de planning liep even anders. We konden met Jarvi en Milou meerijden naar Bermuda, daar schijnt het op donderdagavond het leukst te zijn. Het was zo leuk, dat ik niet weet of dat juist goed is of niet, ivm slaaptekort & mijn steeds minder groeiende geldboom.

De volgende dag was het alweer lucky Friday en hebben we met het hele zootje (Koen, Li, Suus, Iloon en Anneloes) bij Zanzibar gegeten. Onder het genot van, jawel, vuurwerk! Opeens werd er vlak bij ons echt super mooi vuurwerk afgestoken, omdat er net een trouwerij was geweest. Alhoewel we eerst allemaal ongeveer onder de tafel lagen van schrik (ik dacht dat de lampionnetjes boven ons naar beneden kwamen), kon ik er daarna wel van genieten. Het was zo mooi!
Toen we thuiskwamen bleek dat onze huisbaas haar sleutelbos had laten liggen in Suus haar kamer. Aan deze sleutelbos hangen niet alleen onze sleutels van de kamers, maar ook die van de hele straat en de straat achter ons. Dus, wat doe je als je in het bezit bent van toegang tot alle kamers? Op onderzoek uit natuurlijk. Suus en ik hebben eerst even de sleutels getest op onze eigen kamers, en toen dat lukte hebben we een mooie kamer uitgezocht voor Marit, heel toevallig was er nog een mooie kamer vrij achter ons.
…....... Nee, dat laatste hebben we natuurlijk niet echt uitgevoerd, maar we waren het wel van plan. We zijn nu anderhalve week verder, en Suus is nog steeds in het bezit van de sleutelbos, wat ik persoonlijk wel een beetje eng vind omdat ze al heeft gedreigd me 's nachts komt lastig vallen. Ook is het natuurlijk wel een beetje gek dat onze huisbaas ons de sleutels toevertrouwt, wat ik dus absoluut niet zou doen. Maar ik geloof dat ze ze nog niet echt mist. Raar verhaal.

Zaterdag hadden Suus en ik een hangdag. We hadden niet echt zin om iets te doen, maar zijn toen toch maar op oma tempo gaan lopen naar het Riffort in Otrobanda. Daar een heerlijke Starbucks gehaald, en opgedronken in alle rust en stilte bij de zee. 's Avonds met zn tweetjes naar Lucien Foort gegaan bij Bermuda, wat heel gezellig was :)

Zondag was het feest. Anneloes, Suus, Li en ik zijn naar het struisvogel farm geweest! Na een zoektocht ernaartoe kwamen we om precies te zijn om 13:05 uur aan, dat was 5 minuten te laat voor de tour, dus zijn we tussendoor nog even naar de Aloë Vera plantage geweest. Ik vond het niet heel bijzonder, maar goed dat kunnen we ook weer van het lijstje afstrepen. Om 2 uur konden we dan eindelijk de tour doen. Ohohoh wat hebben we gelachen. Struisvogels zijn dus echt gewoon lelijke beesten, en ze zijn nog dom ook. Ze plukken zichzelf kaal, en eten hun eigen uitwerpselen weer op. Jamjam. Ze zijn wel heel groot, dus ik voelde me wel een beetje in het nauw gedreven toen we ze eten mochten geven. Dit moest je achterstevoren doen, wat natuurlijk best eng is want je weet niet wat er achter je gebeurt. Toen er vervolgens twee struisvogels aan kwamen en het eten zagen, pikten ze zo het eten van je hand! De eerste keer schrok ik wel even, want ze happen echt op je hand maar het doet geen zeer. Ik vond het wel echt heel leuk om te doen. Het feestje was compleet toen we op het eind van de tour ook nog op zo'n struisvogelei mochten staan. Hier kan 200 kilo op staan, maar zo'n ei is wel groot, maar niet zo groot dat ik er met mijn volle gewicht op durfde te staan. Maar natuurlijk wel gedaan, want het liefst doe ik alles wat je kan doen. Zo kon je ook op de struisvogel 'rijden', maar dat kon die dag helaas niet. Dus wie weet ga ik dat nog wel doen!
's Avonds heb ik met Li en Anneloes gegeten op Cabana, onder het genot van te mooie live muziek. Het liefst zaten we daar de hele avond, maar het was Wet & Wild tijd, dus zijn we daar naar toe gehopt.

Afgelopen dinsdag was het de dag van de schoonmaak. Één keer in de twee weken op dinsdag komt de schoonmaakster dan bij ons langs. Het is een hele lieve vrouw, maar ook een grappemaakster. Toen ik uit stage kwam rook het heerlijk naar bloemetjes, en ik gleed nog bijna uit op mn slippertjes omdat de vloer nog glad was. Toen ik naar de vaat keek dacht ik even dat ze de afwas voor me had gedaan, maar ik bedacht me dat ik dat zelf al die ochtend had gedaan. Toevallig was het best veel, en had ik het nog even op laten drogen. Maar alles lag weer in de vaat! Heeft ze dus mijn schone afwas weer terug in de vaat gedaan samen bij wat nog afgewassen moest worden. Kon ik weer opnieuw beginnen. Ook is het altijd weer even zoeken waar je toiletspullen staan, maar die stonden nu bij elkaar op mijn tafeltje.
Diezelfde avond hadden we een BBQ bij Jarvi, samen met Milou, Suus en Li. Jarvi hebben we leren kennen bij Wilhelmina, hij bediende ons toen we daar wat zaten te eten. Hij verblijft in het villapark vlak bij Jan Thiel, met een privé zwembad en alles erop en eraan. Ik had weer wat om mijn ogen bij uit te kijken. De bbq zou verzorgd worden door Jarvi, maar toen hij even niet oplette heb ik het maar overgenomen. Toen stond ik opeens voor het eerst van mn leven achter de bbq! En ik kon het echt goed hoor, al zeg ik het zelf. Het was een super gezellige avond, en toen we terug naar huis reden zagen we dat er een super mooi cruiseschip in Otrobanda lag. Suus en ik kunnen heel lang naar mooie cruiseschepen kijken, dus toen we thuis waren zijn we nog even daarnaartoe gelopen om hem van dichtbij te bekijken. In het donker met al die lichtjes was het echt wauwie.

Gisteravond zou ik gaan koken, maar dat plan liep even anders toen ik Erik tegenkwam toen ik terug kwam uit stage. Hij vroeg wat ik ging doen met eten, en toen hij zei dat hij alleen uit eten zou gaan, vond ik dat niet kunnen. Dus zijn Suus en ik met hem meegegaan naar Wilhelmina, waar je voor nog geen 20 gulden wat kunt eten. Erik en ik hadden het dagmenu, want dat was een karbonaadje. Het was lekkerrrr, maar mam, jouw karbonaadjes zijn natuurlijk de allerbeste! Dat heb ik ze ook gelijk maar even verteld.

En inmiddels zit ik hier morgen alweer 7 weken.
Niet alleen de tijd lijkt sneller te gaan, ook het weer lijkt zich steeds meer op zijn gemak te voelen met boven de 30 graden te produceren. Als er een windje staat is het best te doen, maar als er zoals gisternacht geen wind staat, staat mijn bezemkast op ontploffen. Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat ik die nacht onderdeel was van mijn 40graden-sauna-in-bezemkast-night. Toen ik rond 3 uur op de klok keek dus nog niet in slaap was gevallen, heb ik mijn ven maar aangezet. Normaal doe ik dat liever niet, omdat het nog veel warmer gaat worden en ik liever aan de warmte wil wennen, maar ik zag op dat moment even geen andere of betere oplossing.

Waar ik ook nog steeds niet aan gewend ben is het toeteren, de opmerkingen en de lange nekken die uitgestoken worden waarvan ik hoop dat ze inmiddels een vierdubbele nekhernia hebben gekregen. Ja, ik heb het over de Antilliaanse jongens/mannen/bejaarden. Er is niet bepaald een leeftijdscategorie, maar daar schijnen ze zelf zich ook niet echt druk om te kunnen maken. Ik dacht dat ik het na een paar weken wel gewend zou zijn, maar helaas. Ik kijk inmiddels niet meer om, maar kan er nog wel aardig geïrriteerd van raken. Als ik de auto niet heb en 's middags op het heetst van de dag naar stage loop de berg op, heb ik toch liever dat iedereen me even met rust laat. Hoe ik er op dat moment dan uitzie (bezweet, rood aangelopen hoofd, lange broek) kan niemand dan ook wat schelen. Zolang het er maar enigszins uitziet als blank, blond en vrouwelijk.

Voor vanavond staat de beroemde Chimmy Churri van Suus op het menu. Jaap en Luke wilden dit ook graag even proeven, dus ga ik Suus proberen te helpen om dat maar eens te maken dan!
Daar sluit ik deze veel te lange blog mee af. Bedankt voor de aandacht van het lezen, zou het ook leuk vinden als jullie een reactie plaatsen met hoe het in Nederland met jullie gaat, want het enige wat ik hier zo nu en dan mis zijn de mensen die in Nederland zitten!

Liefsliefs knufkus